โทรไปก็ไม่รับ ไม่เห็นโทรกลับมาหา
เธอรู้บ้างไหมว่า ฉันคิดถึงเธอแค่ไหน
จะนั่งก็คิดถึง ลำพึงคนึงหา
คิดถึงทุกเวลา คิดถึงทุกลมหายใจ
หลายครั้งกับคำถาม ที่เกิดกลางระหว่างใจ
เป็นแค่ความสงสัย แอบอดไว้เนิ่นนานมา
พ้นผ่านกาลเลยล่วง คนเคยห่วงห่างหายหน้า
หายห่างนานเวลา ลืมเลือนว่าใครคงคอย
เกินไกลไกลเกินแล้ว โอ้ดวงแก้วไกลล่องลอย
ไม่เคยเคืองสักน้อย แม้เจ้าถอยทิ้งห่างไป
เจ็บปวดย่อมมีรู้ เพราะเป็นผู้มีหัวใจ
ที่มีมากคือห่วงใย อวยพรให้...สุดคิดถึง
ไม่มีแม้สักวินาที ที่จะไม่คิดถึง
ไม่มีแม้สักเสี้ยวใจนึง ที่เผื่อไปที่ไหน
ไม่มีแม้เศษเสี้ยวความรัก ที่จะละเลยไม่ใส่ใจ
มีทั้งหมดของหัวใจ เก็บเอาไว้ให้แต่เธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น